M. Tulliī Cicerōnis pater Rōmam migrāvit ut filiī, Mārcus et Quīntus, ab optimīs magistrīs īnstituerentur. Mārcus adulescēns M. Antōnium et Q. Hortēnsium, illīus aetātis ōrātōrēs excellentēs, in forō audīre solēbat. Sūmptā togā virīlī, ā Q. Mūciō Scaevolā iūris prūdentiam didicit. Dein doctōribus Molōnī rhētorī ac Diodotō Stōicō sē dēdidit. Iīsque nōn modo Latīnē sed saepius Graecō sermōne dēclāmābat quoniam magistrī Graecī aliter eum castigāre nōn poterant, item quia stilum Graecum superiōrem in Latīnum importāre conābātur.Paucīs annīs post, iam patrōnus factus, parricīdiī reum Sex. Rōscium Cicerō dēfendit. Deinde, cum vox vīrēsque propter nimiam nervōrum contentiōnem dēficerent, in Graeciam et Asiam profectus est ad vōcem remittendam et ōrātiōnī moderandum. Deinde, tōtā Asiā pererrātā, summōs ōrātōrēs frequentāvit ut Menippum Stratonīcēnsem, Dionysium Magnētem et aliōs. Porrō in īnsulā Rhodō Molōnī, quōcum iam anteā operam dederat Rōmae, studuit. Itaque Cicerō post duōs annōs factus est perītior et quasī novus ōrātor.
Duo tum ōrātōres Rōmae excellēbant, Cotta et Hortēnsius. Cicerō, cum ex Asiā rediisset, questūram petīvit, deinde porrō, cum causa contrā C. Verrem, quem Hortēnsius cōs. dēfendēbat, afferebātur, patrōnus Siculōrum factus est. Tandem, XLIII annōs agēns, cōnsul creātus est, māximā populī voluntāte quoniam dīcendī novitāte animōs hominum ad sē converterat.
(Summam ex capitulō LIII librī c.t. 'Rōma Aeterna'
Pater Johannes Boēthius, magistrō Carolō adiuvante, cōnscrīpsit.)